نویسندگان: وانگ شیائودان، عینی آزقا معروف، هاسلیندا عبدالله، زینب زارع مهذبیه، یان تانگ
خلاصه
هدف از این مطالعه، ارتقای نظریه رفتار برنامه‌ریزی‌شده (TPB) با ادغام سازه‌های نظریه خود-تعیینی (SDT)، به‌ویژه انگیزه درونی و بیرونی، برای پیش‌بینی بهتر نیات و رفتارهای بازی‌های دیجیتال در بین دانشجویان دانشگاه بود. از یک طرح مقطعی استفاده شد و داده‌ها از نمونه‌ای متشکل از ۸۵۰ دانشجوی چینی با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای جمع‌آوری شدند. از مدل‌سازی معادلات ساختاری برای آزمایش مدل توسعه‌یافته و ارزیابی روابط پیش‌بینی‌کننده بین عوامل انگیزشی و شناختی مؤثر بر رفتار بازی‌های دیجیتال استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که نگرش نسبت به بازی، هنجارهای ذهنی و کنترل رفتاری ادراک‌شده به طور قابل‌توجهی قصد شرکت در بازی را پیش‌بینی می‌کنند که به نوبه خود، رفتار واقعی را پیش‌بینی می‌کند. انگیزه درونی تأثیر قوی‌تری بر نگرش‌ها و کنترل رفتاری ادراک‌شده نسبت به انگیزه بیرونی داشت و به طور غیرمستقیم از طریق مسیرهای واسطه‌ای سریالی بر رفتار تأثیر گذاشت. نتایج همچنین نشان داد که جنسیت تأثیر قابل‌توجهی بر رفتار بازی ندارد. یافته‌ها نشان می‌دهد که طراحان و مربیان بازی باید هنگام توسعه ابزارهای یادگیری مبتنی بر بازی، عناصر انگیزشی ذاتی – مانند استقلال، چالش و ارتباط – را در اولویت قرار دهند. مداخلات متناسب با سطح تحصیلی و پیشینه جغرافیایی دانش‌آموزان نیز برای افزایش تعامل توصیه می‌شود. این مطالعه با ادغام ابعاد انگیزشی از SDT، نظریه رفتار برنامه ریزی شده (TPB) را گسترش می‌دهد و چارچوب جامع‌تری برای درک رفتارهای مرتبط با فناوری ارائه می‌دهد. همچنین ارزش میانجیگری سریالی چندسطحی را در توضیح تعامل دیجیتال نشان می‌دهد. این مدل توسعه‌یافته با پرداختن به عوامل روانشناختی و زمینه‌ای، بینش‌های جدیدی در مورد چگونگی پذیرش و تعامل جوانان با فناوری‌های بازی‌های دیجیتال ارائه می‌دهد.